Różnica pomiędzy warunkami szkodliwymi a uciążliwymi w procesie pracy polega na tym, że praca w warunkach szkodliwych prowadzi lub może prowadzić do schorzeń, natomiast praca w warunkach uciążliwych może powodować złe samopoczucie lub nadmierne zmęczenie nie prowadząc do trwałego pogorszenia stanu zdrowia człowieka.
Czynniki uciążliwe i szkodliwe charakteryzują się różnym stopniem oddziaływania na pracownika i dlatego dla czynników szkodliwych określono najwyższe dopuszczalne wartości stężeń i natężeń, których wartości można znaleźć w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 217, poz. 1833 z późn. zm.).
Należy również pamiętać, że w niekorzystnych warunkach (np. długotrwałych, powracających z dużą częstotliwością, o dużej intensywności itp.) czynnik, który w danej chwili jest tylko uciążliwy, może przekształcić się w czynnik szkodliwy.
Na przykład:
Praca w warunkach szkodliwych:

• praca w narażeniu na czynniki fizyczne np. drgania, hałas, pole elektromagnetyczne;
• praca w narażeniu na czynniki chemiczne np. rakotwórcze, drażniące;
• praca w narażeniu na czynniki biologiczne np. grzyby, bakterie, wirusy.

Praca w warunkach uciążliwych:

• praca w wymuszonej pozycji ciała;
• praca w warunkach podwyższonej temperatury;
• praca zmianowa (w nocy);
• praca monotypowa (np. przy obsłudze prasy, przy linii montażowej na produkcji).