Zatrudniając obcokrajowca na zleceniu lub na podstawie umowy o dzieło przy obliczeniu podatku od umowy istotne znaczenie ma to, czy taka osoba przedstawiła certyfikat rezydencji.
Polski rezydent to osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce. Przy czym, ustawodawca w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalił, kiedy można uznać, że dana osoba ma miejsce zamieszkania w Polsce.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
 posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
 przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zatem jeśli zdarzyłoby się, że dana osoba, mimo nieposiadania obywatelstwa polskiego, spełnia któryś z tych warunków, należy uznać ją za polskiego rezydenta.
Ustalenie to jest o tyle istotne, że w przypadku uznania obcokrajowca za polskiego rezydenta, do rozliczania podatku od zawartej z nim umowy o dzieło stosuje się zasady ogólne.

Nierezydent na umowie cywilno-prawnej

Opodatkowanie nierezydenta wykonującego pracę na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło regulują art. 29 ust. 1 i art. 41 ust. 4 ustawy o PIT. Według tych przepisów płatnik pobiera podatek dochodowy od uzyskanych w Polsce przez nierezydentów przychodów z umów cywilnoprawnych w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Nie stosuje się tu kosztów uzyskania przychodu i odliczenia od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne. Nierezydent otrzyma więc mniej wypłaty netto niż rezydent. Artykuł 29 ust. 1 ustawy o PIT stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które mogą przewidywać zastosowanie stawki niższej lub niepłacenie podatku. Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o PIT, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
W interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 9 grudnia 2014 rczytamy, że „dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez niego rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji”. Jeżeli nierezydent nie dostarczy płatnikowi certyfikatu potwierdzającego jego rezydencję w innym państwie, to płatnik pobierze podatek w wysokości 20 %. Płatnik przekazuje podatek do urzędu skarbowego właściwego dla swojej siedziby lub miejsca prowadzenia działalności. Do tego samego urzędu płatnik składa również deklarację roczną PIT-8AR. Termin jej złożenia upływa – zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o PIT – ostatniego dnia stycznia następnego roku.